کنوانسیون ورشو در حملونقل هوایی بینالمللی کالا، اشخاص و یا لوازم شخصی به بررسی اسناد حمل، مسئولیت متصدی و قوانین و مقررات مربوطه می پردازد. این حملونقل ممکن است در ازای دریافت کرایه یا به صورت رایگان صورت گیرد. کنوانسیون ورشو در تاریخ ۱۲ اکتبر ۱۹۲۹ توسط نمایندگان تام الاختیار چندین کشور تنظیم شده و دارای ۵ فصل و ۴۱ ماده است.
کاربرد کنوانسیون ورشو
۱. این کنوانسیون به بررسی اسناد حمل از جمله بارنامه هوایی و بلیط مسافر میپردازد. کنوانسیون ورشو در این بررسی مشخص میکند که چه مشخصاتی باید در این اسناد درج شوند. از جمله این مشخصات میتوان به مبدأ، مقصد، تاریخ و محل صدور اشاره کرد.
۲. این کنوانسیون مسئولیت متصدی حمل هوایی را مورد بررسی قرار میدهد و وظایف وی را در زمان وقوع خسارت بر میشمارد.
۳. این کنوانسیون به بررسی قوانین حمل چندوجهی و همچنین قوانین عمومی و نهایی میپردازد.
با تصویب کنواسیون لاهه در ۲۸ سپتامبر ۱۹۵۵، بخشهایی از کنوانسیون ورشو اصلاح گردید. بر اساس ماده تصویب شده در سال ۱۳۵۴، کشور ایران به کنوانسیون ورشو و لاهه پیوست و اجازه تسلیم اسناد الحاق شده به این کشور داده شد.
در صورت تمایل میتوانید مقاله « کنوانسیون لاهه – بخش اول » را مطالعه کنید.
فصل ۱ کنوانسیون ورشو: موضوع و تعاریف
ماده ۱
۱. این کنوانسیون در انواع حمل هوایی بینالمللی کالا، اشخاص و یا لوازم شخصی که در ازای دریافت کرایه و یا به صورت رایگان صورت میگیرد کاربرد دارد.
۲. در این کنوانسیون اصطلاح «حملونقل» به معنای هر نوع حملونقلی است که در کشورهای مبدأ و مقصدی صورت پذیرد که از متعهدان کنوانسیون ورشو باشند. (مگر آنکه حملونقل منقطع شود و یا وسیله نقلیه تعویض گردد.)
۳. بر اساس این کنوانسیون، حملونقلی که به صورت متوالی از جانب چندین متصدی حمل هوایی انجام شود، به عنوان یک حمل واحد در نظر گرفته خواهد شد. در چنین شرایطی حملونقل تحت یک یا چند قرارداد فاقد اهمیت خواهد بود. زیرا حملی که یک یا چند قرارداد آن تماماً در کشور یکی از متعهدان این کنوانسیون صورت گیرد جنبه بینالمللی خود را حفظ خواهد کرد.
ماده ۲
۱. این کنوانسیون در صورتی که حملونقل بر اساس شرایط ذکر شده در ماده ۱ و از جانب اشخاص حقوقی عمومی یا دولت انجام شود، قابل اجرا است.
۲. حملونقل تحت قوانین و مقررات کنوانسیونهای پستی مشمول کنوانسیون ورشو نمیشود.
فصل ۲ کنوانسیون ورشو: اسناد حملونقل
بخش ۱: بلیط مسافر
ماده ۳
۱. موارد زیر باید در بلیط مسافر از جانب متصدی ذکر شود:
الف) محل و تاریخ صدور
ب) نقاط مبدا و مقصد
ج) توقفهای قابل پیشبینی – به شرطی که متصدی حمل بدون نفی جنبه بینالمللی حملونقل، مجاز به تغییر محل آن باشد.
د) نام و نشانی متصدی/متصدیان حمل
ه) شرح تطابق حملونقل مذکور با قوانین و مقررات مربوط به مسئولیت متصدی در این کنوانسیون
۲. گم شدن یا همراه نداشتن بلیط و یا عدم تطابق آن با قوانین و مقررات، تأثیری در اعتبار قرارداد حملونقل نخواهد داشت. با این وجود اگر متصدی حمل مسافری را بدون بلیط بپذیرد، قادر به استناد به مقررات مسئولیت متصدی در این کنواسیون، که مسئولیت وی را محدود و یا او را از مسئولیت مبرا میکند، نخواهد بود.
بخش ۲: رسید لوازم شخصی
ماده ۴
۱. متصدی حمل موظف است برای حمل لوازم شخصی – جز لوازم شخصی کوچک که توسط خود مسافر حمل میشوند – رسید صادر کند.
۲. رسید لوازم شخصی دارای دو نسخه است. یک نسخه به مسافر تحویل داده میشود و دیگری نزد متصدی حمل باقی میماند.
۳. رسید لوازم شخصی شامل موارد زیر است:
الف) محل و تاریخ صدور
ب) نقاط مبدأ و مقصد
ج) نام و نشانی متصدی/متصدیان حمل
د) شماره بلیط مسافر
ه) ذکر تحویل لوازم شخصی به دارنده رسید مذکور
و) تعداد و وزن بستهها
ز) مبلغ ارزش اظهاری بر اساس بند ۲ ماده ۲۲
ح) ذکر آنکه حملونقل مشمول قوانین و مقررات مسئولیت این کنوانسیون است
۴. گم شدن یا همراه نداشتن رسید و یا عدم تطابق آن با قوانین و مقررات، تأثیری در اعتبار قرارداد حملونقل نخواهد داشت. با این وجود اگر متصدی حملونقل لوازم شخصی را بدون تسلیم رسید بپذیرد و یا رسید فاقد مشخصات ذکر شده در بندهای «د»، «ز» و «ح» باشد، متصدی حمل قادر به استناد به مقررات مسئولیت این کنواسیون که مسئولیت وی را محدود و یا او را از مسئولیت مبرا میکند، نخواهد بود.
بخش ۳: بارنامه هوایی
ماده ۵
۱. متصدی حمل میتواند خواستار تنظیم و تسلیم بارنامه هوایی از جانب فرستنده کالا شود. فرستنده کالا نیز میتواند خواستار پذیرش سند مذکور از جانب متصدی حمل شود.
۲. گم شدن یا همراه نداشتن بارنامه و یا عدم تطابق آن با قوانین و مقررات، تأثیری در اعتبار قرارداد حملونقل نخواهد داشت و در هر حال بر اساس مفاد ماده ۹ مشمول قوانین و مقررات این کنوانسیون خواهد بود.
ماده ۶
۱. بارنامه هوایی در سه نسخه تنظیم و از جانب فرستنده کالا به همراه کالا تسلیم میگردد.
۲. نسخه اول باید شامل عبارت « مخصوص متصدی حمل » باشد و از جانب فرستنده کالا امضا شود. نسخه دوم باید شامل عبارت « مخصوص گیرنده » باشد و از جانب فرستنده و متصدی حملونقل امضا شود. در نهایت، نسخه سوم از جانب متصدی حملونقل امضا میشود و پس از تحویل کالا باید به فرستنده تحویل داده شود.
۳. متصدی حمل باید در هنگام دریافت کالا، بارنامه را امضا کند.
۴. متصدی حمل مجاز است به جای امضا از مهر استفاده کند. فرستنده کالا نیز مجاز است از مهر یا امضای چاپی استفاده کند.
۵. در صورتی که به درخواست فرستنده، متصدی حمل بارنامه هوایی را به جای وی تنظیم کند فرض بر آن خواهد بود که متصدی این کار را از جانب فرستنده انجام داده است؛ مگر خلاف آن ثابت شود.
در صورت تمایل به دنبال کردن بخشهای آتی کنوانسیون ورشو میتوانید با ثبت نام در خبرنامه از انتشار بخش بعدی با خبر شوید.
دیدگاه خود را بنویسید.
نخستین دیدگاه را شما ارسال کنید!