پس از بررسی بخش ششم کنوانسیون CMR، در بخش هفتم سری مقالات کنوانسیون‌های حمل‌ونقل بین‌المللی به بررسی مواد ۴۲ تا ۵۱ کنوانسیون CMR می‌پردازیم.
۱. کنوانسیون CMR برای امضا یا پیوستن کشورهای عضو کمیسیون اروپا باز خواهد بود. همچنین، بر اساس بند ۸ قرارنامه این کمیسیون، کشورهایی که به عنوان مشاور پذیرفته شده‌اند می‌توانند به کنوانسیون CMR ملحق شوند.
۲. کشورهایی که بر اساس بند ۱۱ قرارنامه کمیسیون در فعالیتهای کمیسیون اقتصادی اروپا شرکت داشته باشند،
می‌توانند پس از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون CMR، به آن بپیوندند.
۳. کنوانسیون CMR تا ۳۱ آگوست ۱۹۵۶ برای امضا باز بوده است. پس از این تاریخ جهت عضویت باز خواهد بود.
۴. کنوانسیون CMR باید تصویب شود.
۵. تصویب یا عضویت از طریق تحویل یک سند به عنوان ودیعه به دبیرکل سازمان ملل متحد قابل انجام خواهد بود.
۱. کنوانسیون CMR از نودمین روز پس از تحویل سند تصویب یا عضویت از جانب ۵ کشور ذکر شده در بند ۱ ماده ۴۲، لازم‌الاجرا خواهد بود.
۲. ۹۰ روز پس از تحویل اسناد عضویت یا تصویب به عنوان ودیعه از جانب ۵ کشور ذکر شده، کنوانسیون CMR برای هر کشور دیگری که آن را تصویب کرده و یا به عضویت آن درآمده است، لازم‌الاجرا خواهد بود.
۱. کشورهای عضو کنوانسیون CMR می‌توانند با ارسال یک اطلاعیه به دبیرکل سازمان ملل، عضویت خود در کنوانسیون را لغو کنند.
۲. ۱۲ ماه پس از دریافت اطلاعیه توسط دبیرکل سازمان ملل، خروج از کنوانسیون عملی خواهد شد.
در صورتی که تعداد کشورهای عضو کنوانسیون CMR پس از لازم‌الاجرا شدن آن از۵ کشور کمتر شود، کنوانسیون از تاریخ آخرین لغو عضویت خاتمه می‌یابد.
۱. هر کشوری در هنگام تحویل سند تصویب یا عضویت به عنوان ودیعه و یا هر زمانی پس از آن میتواند با ارسال یک اطلاعیه به دبیرکل سازمان ملل درخواست نماید که شمول این کنوانسیون به تمام یا قسمتی از مناطق کشور مربوطه که عهده‌دار مسئولیت روابط بین‌المللی آن است، گسترش داده شود. این کنوانسیون ۹۰ روز پس از دریافت اطلاعیه از جانب دبیرکل سازمان ملل در مناطق ذکر شده در این اطلاعیه قابل اجرا خواهد بود. در صورتی که در روز مذکور کنوانسیون هنوز لازم‌الاجرا نباشد، از اولین روزی که قابلیت اجرا داشته باشد لازم‌الاجرا خواهد شد.
۲. بر اساس قوانین و مقررات بند پیشین هر کشوری که چنین اعلامیه‌ای را نسبت به یکی از مناطق خود که عهده‌دار مسئولیت روابط بین‌المللی آن است صادر کرده باشد، میتواند بر اساس ماده ۴۴ منطقه مذکور را از حیطه شمول کنوانسیون خارج کند.
در صورتی که اختلافی راجع به تعبیر یا نحوه اجرای کنوانسیون CMR میان اعضا رخ دهد و مذاکره در این باره به نتیجه‌ای نرسد، این اختلاف میتواند به درخواست یکی از اعضای مربوط برای حل اختلاف به دیوان دادگستری بین‌المللی ارجاع داده شود.
۱. هر عضو کنوانسیون CMR این حق را دارد تا در هنگام امضا یا عضویت در این کنوانسیون اعلام کند که تعهدی نسبت به رعایت ماده ۴۷ کنواسیون نخواهد پذیرفت. در این صورت سایر اعضای کنوانسیون نیز الزامی به رعایت این ماده نسبت به عضو مذکور نخواهند داشت.
۲.هر کشور عضو کنوانسیون که عدم تعهد مذکور در بند پیشین را اختیار کرده باشد، میتواند در هر زمان با ارسال اعلامیه‌ای به دبیرکل سازمان ملل از عدم تعهد خود نسبت به ماده ۴۷ این کنوانسیون انصراف دهد.
۱. هر کشور عضو میتواند ۳ سال پس از به اجرا درآمدن کنوانسیون از طریق ارسال یک اعلامیه به دبیرکل سازمان ملل خواستار تشکیل یک کنفرانس برای تجدید نظر در قوانین و مقررات کنوانسیون شود. در ادامه دبیرکل این درخواست را به سایر اعضا اعلام می‌کند. در صورتی که تعداد کشورهای موافق با تشکیل جلسه تا ۴ ماه پس از اطلاع‌رسانی درخواست از یک چهارم تعداد کل اعضا کمتر نباشد، دبیرکل به تشکیل کنفرانس اقدام می‌کند.
۲. در صورتی که با تشکیل کنفرانس بند پیشین موافقت شود، دبیرکل مراتب را به اطلاع تمامی اعضا می‌رساند و از آنها درخواست می‌کند که پیشنهادهای خود را در ارتباط با کنفراس تجدید نظر اعلام کنند. دبیرکل در بخشنامه‌ای دستور کار موقت کنفرانس و پیشنهادهای دریافتی را تا حداقل ۳ ماه پیش از تاریخ برگزاری کنفرانس به اطلاع تمامی اعضای کنوانسیون خواهد رساند.
۳. دبیرکل تمامی کشورهای مذکور در بند ۱ و ۲ ماده ۴۲ را به کنفرانس‌های این ماده دعوت می‌کند.
علاوه بر اطلاعیه‌های ذکر شده در ماده پیشین، دبیرکل کشورهای مذکور در بند ۱ و ۲ ماده ۴۲ را نسبت به موارد زیر مطلع می‌سازد:
پس از ۳۱ آگوست ۱۹۵۶ نسخه اصلی کنوانسیون CMR نزد دبیرکل سازمان ملل متحد به امانت گذاشته شده است. دبیرکل رونوشت‌های این کنوانسیون را به کشورهای ذکر شده در بندهای ۱ و ۲ ماده ۴۲ ارسال می‌کند.
به منظور گواهی مراتب فوق، امضاکنندگان با برخورداری از اختیارات لازم این کنوانسیون را امضا کرده‌اند.
کنوانسیون CMR در تاریخ نوزده می ۱۹۵۶ میلادی معادل ۲۹ اردیبهشت ۱۳۳۵ شمسی در ژنو در یک نسخه به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی با اعتبار یکسان انجام گرفت.
در صورت تمایل به دنبال کردن مطالب وبلاگ فریت‌ریت میتوانید با ثبت نام در خبرنامه از انتشار مطالب جدید با خبر شوید.
کنوانسیون ورشو به بررسی اسناد مربوط به حمل‌ونقل هوایی، از جمله بارنامه هوایی و بلیط مسافر می‌پردازد و مشخص می‌کند که چه اطلاعاتی باید در این اسناد درج شوند. همچنین، حدود مسئولیت متصدی حمل هوایی در قالب این کنوانسیون مشخص شده است. در ادامه بخش اول کنوانسیون ورشو، در این بخش به بررسی سایر موارد […]
کنوانسیون ورشو در حمل‌ونقل هوایی بین‌المللی کالا، اشخاص و یا لوازم شخصی به بررسی اسناد حمل، مسئولیت متصدی و قوانین و مقررات مربوطه می پردازد. این حمل‌ونقل ممکن است در ازای دریافت کرایه یا به صورت رایگان صورت گیرد. کنوانسیون ورشو در تاریخ ۱۲ اکتبر ۱۹۲۹ توسط نمایندگان تام الاختیار چندین کشور تنظیم شده و […]
پس از بررسی بخش اول کنوانسیون لاهه، در این مقاله به بررسی مواد ۴ تا ۱۰ این کنوانسیون می‌پردازیم. ماده ۴ ۱- حمل‌کننده و کشتیرانی در صورتی در برابر فقدان و یا خسارت مسئول خواهند بود که از جانب آنها در زمینه آماده‌سازی کشتی، تدارک احتیاجات دریانوردان و تجهیزات لازم، مناسب‌سازی انبارها، سردخانه‌ها و سایر […]
فریت ریت، بستری برای استعلام آنلاین قیمت از شرکت های حمل و نقل بین المللی معتبر است؛ در فریت ریت، میتوانید به راحتی و به صورت آنلاین، برای محموله خود درخواست قیمت ثبت کرده، و پس از دریافت پیشنهادات از حمل کننده های معتبر، مناسب ترین گزینه را از نظر قیمت و خدمات حمل بین‌المللی انتخاب کنید.
کپی‌رایت © 2024. فریت ریت
دیدگاه خود را بنویسید.
نخستین دیدگاه را شما ارسال کنید!