همانطور که در بخش اول شرایط استاندارد بارنامه فیاتا به آن اشاره شد، تعهدات و حقوق متصدی حمل در پشت بارنامهای که صادر میشود درج شده اند. در ادامه این سری از مقالات به بررسی مسئولیتهای متصدی حمل خواهیم پرداخت که در پشت بارنامه فیاتا به آنها اشاره شده است.
۶. مسئولیتهای متصدی حمل
۶.۱) مسئولیت متصدی حمل تحت شرایط استاندارد بارنامه فیاتا برای محموله مورد نظر از زمانی آغاز میشود که مسئولیت محموله را بپذیرد و زمان تحویل کالا خاتمه مییابد.
۶.۲) در صورتی که واقعهای که منجر به ورود خسارت به محموله، مفقود شدن و یا تاخیر در تحویل آن شده است مربوط به زمانی باشد که محموله تحت اختیار متصدی حمل بوده است، وی مسئول جبران خسارت وارده است. مگر آنکه متصدی حمل ثابت کند خطا یا غفلتی از جانب وی، کارمندان و یا نمایندگان وی صورت نگرفته است که منجر به خسارت مذکور شده باشد. با این حال، در صورتی که فرستنده کالا بر سر تحویل به موقع کالا با متصدی حمل توافق کرده باشد و این توافق در بارنامه فیاتا درج شده باشد، متصدی حمل مسئول جبران خسارت ناشی از تاخیر در تحویل محموله خواهد بود.
۶.۳) تاریخهای ورود محموله به مقصد از جانب متصدی حمل تضمین شده نیست. با این حال، تاخیر در تحویل زمانی اتفاق میافتد که محموله در بازه زمانی توافق شده به مقصد نرسد. اگر چنین توافقی موجود نباشد، مبنا مدت زمانی منطقی است که یک متصدی حمل کوشا برای حمل محموله مذکور و با در نظر گرفتن شرایط خاص مربوطه به آن نیاز دارد.
۶.۴) اگر محموله تا نود روز پس از تاریخ ذکر شده در بند ۶.۳ به مقصد نرسد، مدعی میتواند بدون نیاز به شواهد محموله را مفقود شده در نظر بگیرد.
۶.۵) در صورتی که تصدیق کند که ورود خسارت یا فقدان محموله مرتبط با یک یا چند مورد ذکر شده در این بند است، مسئولیتی متوجه وی نخواهد بود. با این حال، مدعی این حق را دارد که ثابت کند بخش یا تمام خسارت یا فقدان موجود در اصل ناشی این موارد نیست:
الف) فعل یا ترک فعل بازرگان، یا هر شخص دیگری به غیر از متصدی حمل که به عنوان نماینده بازرگان عمل میکند یا متصدی حمل محموله را از وی تحویل گرفته است.
ب) بستهبندی و یا علامتگذاری ناکافی یا معیوب محموله
ج) هندلینگ، بارگیری، انبارش یا تخلیه محموله از جانب بازرگان یا هر شخص دیگری که به نمایندگی از وی عمل میکند.
د) عیب ذاتی کالا
ه) اعتصاب، تحریم، توقیف محموله یا محدودیت در کار
۶.۶) استثنائات مربوط به حمل دریایی
علیرقم وجود بندهای ۶.۲، ۶.۳ و ۶.۴، در صورتی که محموله از طریق دریا یا آبراههای داخلی حمل شده باشد و خسارت وارده یا فقدان محموله ناشی از یکی از موارد زیر باشد، متصدی حمل مسئولیتی در جبران خسارت نخواهد داشت:
الف) فعل، ترک فعل یا کوتاهی کارفرما، کاپیتان یا خدمه کشتی در جهتیابی و مدیریت کشتی
ب) آتشسوزی، مگر آنکه ناشی از خطا یا مسائل محرمانه مربوط به کریر باشد. با این حال، در صورتی که خسارت مربوطه ناشی از عدم صلاحیت دریانوردی کشتی باشد، متصدی حمل میتواند ثابت کند که در زمان شروع سفر دریایی، تمام تلاش خود را برای صلاحیت دریانوردی کشتی مورد نظر کرده است.
۷. بندهای برتر در شرایط استاندارد بارنامه فیاتا
۷.۱) این شرایط تا حدی قابلیت اعمال دارند که در تضاد با کنوانسیونهای بینالمللی یا قوانین ملی نباشد.
۷.۲) قوانین لاهه با هدف یکپارچه سازی قوانین مربوط به بارنامه (تصویب شده در تاریخ ۲۵ آگوست ۱۹۲۴) و قوانین هگ-ویزبی (تصویب شده در تاریخ ۲۳ فوریه ۱۹۶۸) میتواند برای تمامی محمولاتی که از طریق دریا یا آبراههای داخلی حمل میشوند لحاظ شود. تمامی محمولات بارگیری شده روی عرشه یا زیر آن مشمول این قوانین خواهند بود.
در صورت تمایل میتوانید مقاله « کنوانسیون لاهه – بخش اول » را مطالعه نمایید.
۷.۳) قوانین ایالات متحده آمریکا برای حمل کالا از طریق دریا (COGSA) میتواند برای تمامی محمولاتی که چه روی عرشه و چه زیر عرشه حمل میشوند لحاظ شود. این قوانین برای بارنامه فیاتا قابل اعمال هستند، اما در صورتی که محموله روی عرشه حمل شود، نیاز به اعلامیه است.
در صورت تمایل به دنبال کردن مطالب وبلاگ فریتریت میتوانید با ثبت نام در خبرنامه از انتشار مطالب جدید با خبر شوید.
دیدگاه خود را بنویسید.
نخستین دیدگاه را شما ارسال کنید!