Skip to main content

کنوانسیون CMR – حمل زمینی (بخش دوم)

نویسنده
ملیکا خدایاری

پس از بررسی بخش اول کنوانسیون CMR، در بخش دوم سری مقالات کنوانسیون‌های حمل و نقل بین‌المللی به بررسی مواد ۷ تا ۱۲ کنوانسیون‌ CMR می‌پردازیم.

فصل سوم – انعقاد و اجرای قرارداد حمل

ماده ۷:

۱- در صورت نادرستی یا کافی نبودن مشخصات، فرستنده مسئول جبران تمام خساراتی است که در موارد زیر به حمل‌کننده وارد می‌شود:

الف – مشخصات ذکر شده در در ردیفهای (ب)، (‌د)، (ه)، (‌و)، (‌ز)، (ج) و (ی) بند (1) ماده (6).
ب – مشخصات ذکر شده در بند (2) ماده (6).
ج – تمام مشخصات یا دستوراتی که به منظور تنظیم بارنامه جاده‌ای یا درج این مشخصات در بارنامه از طرف فرستنده داده شده است.

۲- در صورتی که به درخواست فرستنده، حمل کننده مشخصات موضوع بند یک این ماده را در بارنامه جاده‌ای ثبت کند؛ انجام این کار از سوی فرستنده تلقی خواهد شد، مگر آنکه خلاف آن ثابت شود.

۳- اگر بارنامه جاده‌ای عبارت یاد شده در ردیف (ک) بند (۱) ماده (6) را نداشته باشد، در صورت وقوع خسارت یا صدمه در نتیجه ی از قلم افتادن این عبارت، حمل کننده مسئول جبران تمام هزینه‌ها، صدمات و‌ خسارات وارد شده به شخصی خواهد بود که حق تعیین تکلیف کالا را دارد.

ماده ۸:

۱- هنگام تحویل گرفتن کالا حمل‌کننده باید موارد زیر را بررسی کند:

‌الف – درستی مندرجات بارنامه جاده‌ای از نظر تعداد بسته‌ها، علائم و شماره‌های آن
ب – شرایط ظاهری و بسته بندی کالا.

۲- در مواردی که حمل کننده ابزارهای لازم برای تایید درستی مندرجات یاد شده در ردیف (‌الف) بند (۱) این ماده را در نداشته باشد، باید ملاحظات خود را با به همراه دلایل مربوطه در بارنامه جاده‌ای قید ‌کند. حمل کننده همچنین باید علت‌هایی را که موجب قید ملاحظات او در مورد وضع ظاهری‌ کالا و بسته‌بندی‌ آن شده‌ است مشخص کند. ملاحظات مذکور در بارنامه جاده‌ای هیچ گونه الزامی برای فرستنده کالا ایجاد نخواهد کرد؛ مگر‌ اینکه فرستنده به طور صریح در سند حمل آن ها را به عهده گرفته باشد.

۳- فرستنده می‌تواند از حمل کننده درخواست کند تا وزن ناخالص کالا یا مقدار آن را در صورتی که به ترتیب دیگری بیان شده باشد، مطابقت دهد. او همچنین‌ می‌تواند درخواست کند که محتویات بسته‌ها بررسی شود. حمل کننده حق دارد هزینه‌ چنین بررسی هایی را مطالبه کند. نتیجه بررسی‌ها باید در بارنامه‌ جاده‌ای درج ‌شود.

ماده ۹:

۱- بارنامه جاده‌ای مسبب تنظیم قرارداد حمل، شرایط قرارداد و دریافت کالا از طرف حمل کننده خواهد بود.

۲- در صورتی که در بارنامه جاده‌ای شرایط خاصی از طرف حمل‌کننده ذکر نشده باشد، فرض می‌شود که کالا و بسته بندی‌ آن در زمان تحویل‌ از شرایط خوبی برخوردار بوده است و تعداد بسته‌ها، علائم و شماره‌ آن‌ها با آنچه که در بارنامه جاده‌ای قید شده است مطابقت دارد؛ مگر خلاف فرضیات بالا ثابت شود.

‌ماده ۱۰:

فرستنده در برابر حمل کننده مسئول خسارت‌های وارد شده به اشخاص، تجهیزات و کالاهای دیگر یا هرگونه هزینه‌ای است که در نتیجه نقص بسته بندی کالا‌ ایجاد شده است؛ مگر اینکه نقص بسته بندی در موقع تحویل کالا آشکار یا برای حمل‌کننده شناخته شده باشد و نامبرده هیچگونه ملاحظاتی را در این‌ مورد در بارنامه جاده‌ای ذکر نکرده باشد.

‌ماده ۱۱:

۱- فرستنده موظف است برای انجام تشریفات گمرکی پیش از تحویل کالا، تمام اسناد لازم را پیوست بارنامه جاده‌‌ای ‌کند یا آن‌ها را همراه با اطلاعات مورد نیاز در اختیار حمل کننده قرار دهد.

۲- حمل کننده وظیفه‌ای در راستای پیگیری درستی یا کفایت این اسناد و اطلاعات داده شده از طرف فرستنده ندارد. در صورت هرگونه خسارت ناشی از فقدان، کاستی یا بی‌ترتیبی اسناد و اطلاعات ارائه شده، فرستنده موظف به جبران خسارت خواهد بود. مگر آنکه این خسارات ناشی از غفلت یا عمل خلاف حمل کننده باشد.

۳- مسئولیت حمل‌کننده در برابر پیامدهای ناشی از فقدان یا استفاده نادرست از اسناد مذکور در بارنامه جاده‌ای و پیوست‌های آن یا اسناد سپرده شده به حمل کننده، در حدود مسئولیت نماینده است؛ مشروط بر اینکه میزان غرامت قابل پرداخت از جانب حمل‌کننده بیش‌تر از‌ میزان غرامتی که در نتیجه از دست دادن کالا پرداخت خواهد شد نباشد.

‌ماده ۱۲:

۱- در بارنامه جاده‌ای حق تعیین تکلیف کالا برای فرستنده محفوظ است. برای مثال وی می تواند کالای در حال حمل را متوقف کند یا محل تحویل یا فرد تحویل گیرنده را تغییر دهد.

۲- این حق با انتقال نسخه دوم بارنامه جاده‌ای به گیرنده یا اعمال حق گیرنده بر طبق بند (۱) ماده (۱۳)، از فرستنده سلب می‌شود و از آن‌ هنگام به بعد حمل‌کننده از دستورات گیرنده پیروی می‌کند.

۳- در صورتی که فرستنده در بارنامه جاده‌ای حق تعیین تکلیف کالا را به گیرنده واگذار نموده باشد، از تاریخ تنظیم بارنامه جاده‌ای گیرنده می‌تواند این‌ حق خود را اعمال نماید.

۴- چنانچه گیرنده با اعمال حق خود دستور تحویل کالا به دیگری را بدهد، شخص اخیر حق معرفی دیگری را به عنوان‌ گیرنده نخواهد داشت.

۵- اعمال حق تعیین تکلیف کالا به تحقق شرایط زیر وابسته است:

الف- فرستنده، یا در مورد بند (۳) این ماده، تحویل‌ گیرنده که خواهان اعمال حق خود است، نسخه اول بارنامه جاده‌ای را که دارای دستورات جدید به‌ حمل کننده است ارائه نماید و تمام هزینه‌ها، زیان‌ها و خساراتی را که در نتیجه اجرای چنین دستوراتی به حمل کننده وارد می‌شود‌ جبران کند.
ب – امکان اجرای چنین دستوراتی در زمان رسیدن آن ها به اجرا کننده وجود داشته و با جریان عادی تعهد حمل‌کننده تعارضی نداشته‌ باشد؛ همچنین لطمه‌ای به حقوق فرستندگان و گیرندگان سایر کالاها نزند.
ج – هیچ دستوری نباید منجر به تقسیم شدن کالا شود.

۶- در صورتی که حمل کننده به دلیل مقررات ذکر شده در ردیف (ب) بند (۵) این ماده نتواند دستورات دریافتی را انجام دهد باید موضوع را به سرعت به صادر کننده دستورات اطلاع دهد.

۷- حمل کننده‌ای که از انجام دستورات صادر شده طبق مقررات این ماده امتناع کند یا بدون دریافت نسخه‌‌ اولیه‌ بارنامه‌ جاده‌ای دستورات را انجام دهد، برای هر گونه زیان یا خسارت ناشی از این عمل در قبال شخص دارای حق مربوطه مسئول خواهد بود.

برای دنبال کردن ادامه مقالات کنوانسیون جاده‌ای می‌توانید در خبرنامه ایمیلی عضو شوید تا از انتشار ادامه سری مقالات کنوانسیون‌ها مطلع شوید.

نویسنده
ملیکا خدایاری

دیدگاه خود را بنویسید.

نام و نام خانوادگی
آدرس ایمیل
دیدگاه شما*
نخستین دیدگاه را شما ارسال کنید!